Borsuk – Meles meles
Sylwetką borsuk w niczym nie przypomina kunowatych. Rzec by można, że jest to forma przejściowa od kunowatych do niedźwiedzi. Jego ociężały i masywny wygląd oraz sposób chodzenia sprawiają, że borsuk przypomina małego niedźwiedzia. Jego pięciopalcowy trop jest długości 7—10 cm (3). Borsuk występuje w całej Europie z wyjątkiem Skandynawii oraz na Krecie i w Azji Mniejszej, skąd przedostaje się aż na Daleki Wschód. Zamieszkuje zalesione stepy, wybierając zwłaszcza zarośnięte stoki, gdzie swymi mocnymi pazurami kopie głębokie nory. Jest to labirynt krzyżujących się korytarzy przekraczających długością 10 m schodzących w głąb do 5 m. Taka obszerna nora jest zaopatrzona w liczne wejścia i jest czysta, w przeciwieństwie do nor lisich, w których znajdują się resztki pożywienia. Nora borsuka jest zakończona obszerną, ślepą komorą wysłaną trawą, mchem i liśćmi. Swoje odchody (4), szare i wydłużone (6—8 cm długości i 2 cm grubości) borsuk składa w jamce wygrzebanej w tym celu niedaleko nory.
Borsuk jest wszystkożerny. Żywi się małymi kręgowcami, owadami, jagodami i korzonkami. Bardzo dba o swoje futro, które czyści i czesze pazurkami i zębami. Borsuki świadczą sobie wzajemnie także usługi (2), co oprócz funkcji podstawowej wyraża dodatkowo stosunki społeczne między osobnikami, a także uspokaja, gdyż czynność ta jest uznawana za odruch przyjazny podczas spotkania dwóch borsuków. Borsuki są gatunkiem społecznym. Poluje się na nie indywidualnie.
Masa ciała borsuka wynosi od 10 do 16 kg, ale jesienią, przed rozpoczęciem zimowania, waga niektórych samców dochodzi nawet do 20 kg. Borsuk ma szaroczarną szatę i charakterystyczną czarnobiałą maskę (1). Długość wraz z ogonem wynosi 80—100 cm. U nasady krótkiego ogona (15—19 cm) znajduje się ujście gruczołów zapachowych. Wydzieliną z tych gruczołów borsuki oznaczają swój teren, ale służy ona też do rozpoznawania się w okresie rui, która występuje w lipcu i sierpniu. Okres pojawienia się cieczki zmienia się jednak w zależności od miejsca bytowania. W jednych regionach może zaczynać się w styczniu, a w innych może kończyć się w październiku. W zależności od okresu zapłodnienia ciąża może być przedłużona lub nie. W marcu lub w kwietniu samica rodzi 2 do 5 szczeniąt, ślepych i pokrytych rzadkim białym włosem, które karmi mlekiem przez około 3 miesiące. Młode borsuki zaczynają widzieć po miesiącu, a pod koniec lata wykazują pewną niezależność. Nierzadko jednak zimę spędzają u boku matki. Gatunek łowny.
