Kuna leśna – Martes martes
Kunowate wyróżniają się wielką giętkością i ruchliwością. Mają krótkie łapy, długie i giętkie ciało, dzięki czemu potrafią się wspinać i wślizgiwać do dziupli lub nory. Kuny są średniej wielkości przedstawicielami kunowatych. W niewielkiej liczbie bytują w całej Europie, z wyjątkiem Hiszpanii i Wielkiej Brytanii, gdzie obecnie już prawie wyginęły. Kuna leśna występuje także w zachodniej Syberii i na Kaukazie, w Azji Mniejszej i w Iranie. Jako mięsożerca leśny nie zapuszcza się na tereny odkryte lub w pobliże siedzib ludzkich.
Jeśli odkryje się na śniegu linię tropów w kształcie par odcisków łap umieszczonych jedna obok drugiej w regularnych odstępach, i jeśli te tropy o długości ok. 4,5 cm kończą się u stóp drzewa, można być pewnym, że przechodziła tędy kuna. Wszystkie kunowate przemieszczają się na śniegu małymi skokami, przy czym tylne łapy stawiają dokładnie w odciskach łap przednich (3). Kuna poluje na terytorium o powierzchni od 5 do 20 km². Jest ono poprzecinane ścieżkami, które kuna oznacza swoim zapachem. Co noc przebiega tymi ścieżkami 3—7 km. W dzień odpoczywa w dziuplach drzew lub w gniazdach wiewiórek, gdzie przechowuje czasem zapasy pożywienia.
Okres godowy kuny przypada na lipiec i sierpień. Po ciąży, przedłużonej z powodu późniejszego wszczepiania się zarodka (236—274 dni), samica rodzi w kwietniu lub w maju 1 do 6 młodych. U samic nie zapłodnionych latem cieczka występuje w lutym lub marcu następnego roku. Po zapłodnieniu w tym czasie ciąża jest znacznie krótsza.
Dorosła kuna (1) jest długości 40—53 cm. Długość jej puszystego ogona wynosi 23—28 cm, a masa ciała od 0,8 do 1,6 kg. Jej gęste, błyszczące futro jest brązowe, ozdobione pod brodą żółtawą, wyraźnie widoczną, plamą, kończącą się na piersi. Kuna zręcznie wspina się na drzewa dzięki ostrym pazurom i owłosionym podeszwom. W pogoni za zdobyczą, np. wiewiórką, wykonuje skoki o długości 3—4 m, przemieszczając się z gałęzi na gałąź. Na ścieżkach można znaleźć jej czarne odchody, wydłużone i skręcone na kształt liny (2). Pod koniec lata zawierają one dużą ilość resztek leśnych owoców. W Polsce dozwolone polowanie wyłącznie z broni palnej. Gatunek łowny.
