Róża rdzawa — Rosa rubiginosa (R. eglanteria).
W niektórych szkółkach naszego kraju róża ta jest z powodzeniem stosowana w dalszym ciągu. Jest to nasz gatunek rodzimy, co do przydatności którego w produkcji róż zdania fachowców są w dalszym ciągu podzielone. Udaje się tylko w sprzyjających warunkach klimatycznych i glebowych i wówczas zadziwia efektami.
Róża rdzawa jako podkładka stosowana jest już od kilkudziesięciu lat i wykazuje kilka wartościowych dla szkółkarza cech, jak długi okres wegetacji, dobre przyjmowanie oczek uprawianych ras i odmian oraz kiełkowanie nasion już podczas pierwszej wiosny po zbiorze. Kwiaty okulizowanych na niej odmian są intensywniej zabarwione niż okulizowanych na róży dzikiej. Walory te sprawiają, że jest w dalszym ciągu u nas stosowana, choć np. w RFN dawno już ją wycofano z produkcji, uważając, że została zdystansowana przez lepsze. Utrzymała się jednak w rejonie Frankfurtu nad Menem; natrafiła tam na wyjątkowo sprzyjające dla siebie warunki klimatyczne i glebowe i w uprawie na kwiat cięty daje znakomite rezultaty.
Ujemne cechy R. rubiginosa to: wysokie wymagania glebowe, słabszy wzrost niż róży dzikiej oraz wyjątkowo duża kolczastość. Słabszy wzrost jednakże umożliwia stosowanie jej pod róże bukietowe karłowe, które na róży wielokwiatowej, a także na róży dzikiej, rosną zbyt silnie, zatracając najbardziej typową dla siebie cechę.
