Morela zwyczajna (Prunus armeniaca)
Wygląd: Wysoki krzew lub mniejsze drzewo dorastające 6-10 metrów. Korona dość nieregularna, okrągława, raczej szersza niż wyższa, ze skośnie odstającymi, prostymi gałęziami, przeważnie wyrastającymi już bardzo nisko nad ziemią.
Kora brunatnoszara lub jednolicie szara, początkowo gładka, później coraz bardziej spękana i bruzdkowana. nie łuszczy się ani nie odpada. Pędy nieco zgięte lub skręcone, daleko odstające, gładkie, brunatno-czerwonawe. Liście skrętoległe, długoogonkowe, bardzo szerokie, owalne lub prawie okrągławe, z przodu wyraźnie, ale bardzo krótko zaostrzone, u nasady okrągławe lub sercowato wcięte. Mają od 5 do 10 cm długości i są prawie tak samo szerokie, co wyraźnie odróżnia morelę od pozostałych gatunków pestkowców tego rodzaju. Obie strony liścia są nagie i matowozielone, z tym, że pod spodem nieco jaśniejsze,
Kwiaty wyrastają pojedynczo, rzadziej po dwa. na krótkich szypułkach lub prawie siedzące. Ukazują się na krótko przed listniemem albo równo z nim. Są białe lub bladoróżowe, korona ma dzwonkowaty kształt, a czerwonawobrunatny kielich jest nieco od niej krótszy. Owoce-pestkowce o grubości 4-8 cm są kulisie, delikatnie aksamitnie owłosione, żółtawe lub mocno żółte. Pestka stosunkowo duża. gładka, dobrze odchodząca od miąższu owocu. Występowanie: Obszar pochodzenia tego drzewa leży w Azji Centralnej i w Chinach, Uprawiana od wieków morela jest dziś reprezentowana przez liczne odmiany uprawne w wielu częściach obszaru śródziemnomorskiego. Morela może być uprawiana także w północnej części Europy Środkowej. Tutaj jednak nie mogła się zadomowić, toteż nie dziczeje i spotkać ją można tyko w sadach. Okres kwitnienia: Od marca do kwietnia.
Uwagi ogólne: Niemiecka nazwa brzoskwini „Aprikose* wywodzi się od łacińskiego słowa praecox co oznacza wczesny, względnie wcześnie dojrzewający. Ponieważ w obszarze śródziemnomorskim kwitnienie moreli zaczyna się kilka tygodni wcześniej, niż w Europie Środkowej, zatem wcześnie dojrzewające odmiany mogły być zbierane już wczesnym latem, Około I wieku morela przywędrowała z Azji Centralnej przez Turkiestan, Iran i Armenię do obszaru śródziemnomorskiego i wkrótce stała się tam bardzo popularna. Arabowie doprowadzili do szerszego rozprzestrzenienia się tego drzewa. Dziś morela występuje prawie we wszystkich tych regionach, gdzie uprawia się winorośl. Rodzaj Prunus w obrębie Różowatych jest reprezentowany przez bardzo wiele, często różniących się znacznie gatunków. Dlatego został podzielony na kilka mniejszych rodzajów. Zgodnie z tym podziałem morelę określa się także jako Armeniaca vulgaris.
Jak u wszystkich gatunków pestkowców, także u moreli istnieje wielka różnorodność odmian, w których rozeznać się może tylko fachowiec.
