Omawiając balkony i loggie oraz rośliny mające przysporzyć im uroku, nie można zapomnieć o tarasach i często występujących przy nich skarpach oraz ogródkach skalnych.
Taras dolny , będący przedłużeniem mieszkania w parterze, stanowi łącznik pomiędzy wnętrzem a otwartą przestrzenią ogrodu. Wyniesiony od kilku do kilkudziesięciu centymetrów w stosunku do terenu, może być ujęty ramą w kształcie murku lub skarpy. Murki kwiatowe mogą być budowane z różnych rodzajów kamieni. W różnej wielkości szczelinach wypełnionych ziemią można uprawiać rośliny skalne. Skarpa, pochyłość terenu, szczególnie korzystnie prezentuje się w formie skarpy kwiatowej, obsadzonej nie tylko bylinami skalnymi, ale i rozmaitymi bylinami rabatowymi. Na skarpie wyłożonej w pewnych partiach kamieniami polnymi można tworzyć ogródki skalne, przestrzeń obsadzoną bylinami i niskimi krzewami.
Najodpowiedniejsze krzewy – to jałowiec płożący, jałowiec chiński, jałowiec łuskowaty, irga pozioma i pełzająca, odmiany karłowe świerków, kosodrzewina. Najczęściej stosowane z bylin – to armenia, astry (niskie odmiany), begonia, cebulice, czyściec, dzwonek karpacki, floks skalny, gęsiówka alpejska, goryczki (gatunki niskie), goździki (gatunki skalne), kosaciec niski, kuklik, macierzanka, miłek wiosenny, pełnik, pierwiosnki, przełącznik, rojowica, rozchodniki, skalnice, smagliczki, szafran (krokus), szarotka, śnieżyca, śnieżyczka, tulipany odmiany rabatowej, wilczomlecz złocisty, zawilec. Projektując rabatę skalną, należy uzależnić dobór roślin od stanowiska: w miejscach zacienionych powinny znaleźć się rośliny cebulowe, w silnie nasłonecznionych -rośliny o grubych liściach.
W bliskim sąsiedztwie tarasów często usytuowane są małe baseniki – zbiorniki z wodą, które oprócz walorów dekoracyjnych mają znaczenie biologiczne: zwilżają powietrze, korzystnie wpływają na rozwój roślin. Nawet w małym oczku wodnym można uprawiać rośliny ozdobne, jak grzybienie (lilie wodne), kaczeńce, kosaćce, niezapominajki błotne, trzcinę, pałkę wąskolistną.
Dobór roślin zależy od wielkości zbiornika, głębokości najbliższego otoczenia roślin nadwodnych.
Na zakończenie – kilka zdań o przyczynach niepowodzeń hodowlanych.
Najtrudniejszą sprawą przy pielęgnowaniu roślin jest dostarczenie im odpowiedniej ilości wody. Zarówno zbytnie przesuszenie ziemi, jak i nadmierne jej nawilgocenie, wpływają szkodliwie na kondycję roślin. Trzeba pamiętać, że przy „przesuszeniu” lub „zalaniu” rośliny tracą swoją równowagę biologiczną i stają się mniej odporne na wszelkie choroby, spowodowane bakteriami, grzybami lub szkodnikami. Przy nadmiernym podlewaniu roślin mogą pojawić się w ziemi dżdżownice. Obfitsze podlewanie zmusza dżdżownice do wyjścia na powierzchnię, a wtedy można je wyłapać. Również przy nadmiernej wilgotności gleby pojawiają się małe, białe, nieprzezroczyste robaczki, o podłużnym kształcie, tzw. wazonkowce. Wówczas należy roślinę przesadzić do nowego pojemnika, zmieniając przy tym ziemię. Wilgotną glebę lubią również stonogi. Można je zaobserwować pod skrzynkami lub innymi pojemnikami na balkonach. Dlatego większe pojemniki powinny mieć przybite do dna listewki -wytworzony dystans chroni przed zbytnim nawilgoceniem drewna.
