Chmiel japoński – bujnie rosnące pnącze o dużej ilości jasnozielonych i zielono-białych liści. Odmiany o liściach intensywnie zabarwionych można sadzić na stanowisku zacienionym, a o liściach zielonych – na stanowiskach poddanych silnej operacji słonecznej. W lecie chmiel osiąga wysokość do 5 m, pnąc się po drewnianych kratkach, drucianych siatkach i prętach. Daje doskonałą osłonę przed słońcem, stwarzając zielony parasol. Chmiel można siać w kwietniu wprost do skrzynek, aby po wzejściu przerwać go, pozostawiając rośliny w odstępach 30 cm.
Groszek pachnący — podobnie jak chmiel wysiewa się wprost do gruntu. Jest to roślina pnąca, o pięknych kwiatach w pastelowych kolorach – od białego przez różowy i lila do purpurowego. Ponieważ groszek silnie się rozkrzewia, wymaga dość gęsto ustawionych podpór o układzie pionowym i poziomym.
Oprócz pnących roślin wegetujących jeden sezon, uprawia się rośliny pnące trwałe, wieloletnie. Ogólnie znane dzikie wino, a właściwie winobluszcz pięciolistkowy, może oddać duże usługi przy ocienianiu balkonów, loggii i tarasów. Jest to pnącze rozrastające się do kilkunastu metrów, o liściach pięciopalczastych, w lecie zielonych, a na jesieni przybierających wszystkie odmiany barw szkarłatnych. Ze względu na silny wzrost i dużą masę liści, może obrastać elewacje dość wysokich (2-3-piętrowych) budynków.
Winobluszcz najlepiej posadzić na wiosnę do żyznej, inspektowo-liściowej ziemi z dodatkiem torfu i piasku (2:1:1:0,5) lub do skrzynek – kwadratowych, prostokątnych lub okrągłych – o głębokości 60 cm. Chociaż winobluszcz posadzony w gruncie jest wytrzymały na mróz, wskazane jest jednak okrycie skrzynek oraz powierzchni ziemi na okres zimowy. Można ziemię przykryć liśćmi i piaskiem, same zaś skrzynki – po nadejściu mrozów -owinąć starymi workami albo słomianymi matami.
Winorośl pachnąca – bardzo dekoracyjna roślina, godna polecenia ze względu na piękny zapach kwiatów. Ma ona duże, szerokie, jajowate w kształcie liście, o barwie jasnozielonej. Daje bardzo duży przyrost roczny, kwitnie w końcu maja. Stosuje się ją i sadzi podobnie jak winobluszcz, w miejscu lekko zacienionym.
Winobluszcz i winorośl pachnąca stwarzają szerokie możliwości tworzenia altan, zielonych ścian, przestrzeni izolowanej od silnej operacji słonecznej i ciekawości sąsiadów.
Wszystkie podane rośliny pnące muszą ustąpić przed urokiem powojnika Jackmana (Clematis jackmaii). Jest to piękna roślina pnąca, o pojedynczych lub trójdzielnych gęstych liściach i zaskakująco uroczych, dużych (o średnicy od kilku do kilkunastu centymetrów) 4—6-płatkowych kwiatach, o barwach białych, różowych, lila, fioletowych, purpurowych. Powojnik rośnie do 4 m, kwitnie od lipca do października i wymaga troskliwej opieki.
Po wybraniu odpowiedniej ściany i umocowaniu kraty sadzi się powojniki w drewnianych pojemnikach o głębokości minimum 65 cm, kształtem przypominających donice lub kubły, w których dnie należy wywiercić 2-3 otwory o średnicy 1-2 cm. Na dnie układa się skorupy (o boku 2 cm), warstwą 5-8 cm. Na ten drenaż sypie się warstwę (20-30 cm) przetrawionego nawozu zakupionego w zakładzie ogrodniczym, a następnie ziemię liściową (15-20 cm). Resztę pojemnika należy wypełnić ziemią kompostową.
Powojniki sadzi się wiosną (kwiecień-maj), kupując w zakładach ogrodniczych młode rośliny w doniczkach. Po wybiciu z doniczki umieszcza się klematis w wilgotnej ziemi, ugniatając ją po bokach. Po posadzeniu roślinę należy podlać i w pierwszym okresie wzrostu przykrywać lekko papierem, aby osłonić ją przed słońcem. W okresie wegetacji klematisy wymagają systematycznego lecz niezbyt obfitego podlewania.
Z nadejściem chłodów należy klematis ostrożnie zdjąć z kraty, zwinąć łodygi w „kłębek”, aby zmieściły się na powierzchni ziemi oraz okryć liśćmi, warstwą torfu lub piasku. Cały pojemnik starannie okryć workami lub matami słomianymi.
