Maciejka – delikatna w kształcie, o ładnych, różowolila kwiatach – nie daje mocnych efektów zwartego ukwiecenia, ale z jej zapachem rozchodzącym się w godzinach wieczornych nie mogą konkurować żadne inne kwiaty. Najlepiej rośnie w rozstawie 3-5 cm, wymaga dość obfitego podlewania.
Czarnuszka damasceńska – choć kwitnie stosunkowo krótko, ma kwiaty niebieskie lub białe i dekoracyjne ulist-nienie. Ozdobne torebki nasienne pozwalają na stosowanie ich – po wysuszeniu – do kompozycji bukietów suchych. Często stosowana na rabatach mieszanych, może być ozdobą dolnych tarasów.
Inną grupę roślin uprawianych z nasion lub rozsady stanowią rośliny trwałe – wieloletnie byliny.
Na balkonach o wystawie słonecznej można sadzić niektóre gatunki rozchodnika. Są to rośliny wymagające niezbyt żyznej gleby.
Rozchodnik ostry – kwitnie bardzo obficie od maja do sierpnia. Roślina nie wysoka (do 10 cm), w okresie kwitnienia tworzy w skrzynkach żółty kobierzec. Rozmnaża się bardzo łatwo: wystarczy uciętą łodygę wsadzić do ziemi na wiosnę lub w lecie, aby się zakorzeniła i bardzo szybko rozrosła.
Inny, podobny do wymienionego, jest rozchodnik ości-sty, o dekoracyjnych szaro-zielono-niebieskich liściach w kształcie ostro zakończonych wałeczków-igiełek. Wyrasta do wysokości 20 cm, a ze względu na kształt i barwę liści może być zastosowany na balkonie.
Najbardziej zalecany do skrzynek balkonowych jest rozchodnik okazały. W skrzynkach balkonowych wyrasta do 35 cm, zakwita w sierpniu. Kwiaty o barwie różowo-wrzosowej, zebrane w duże, płaskie kwiatostany, dochodzące do kilku centymetrów, mają za tło okazałe, jasnozielone liście. Są one grube, mięsiste, owalne, dość gęsto osadzone na sztywnych łodygach.
Rozchodniki wymagają lekkiego przykrycia na zimę warstwą liści, torfu lub piasku.
Specjalną rolę w dekorowaniu balkonów, loggii i tarasów mają do spełnienia rośliny pnące. Do obsadzenia ścian, kratek balkonowych, balustrad i pergol można wybrać rośliny z długimi pędami, które po odpowiednio wykonanych podporach pną się w górę, tworząc zielone ściany, girlandy, spływające kaskady. Spośród pnączy można wybrać rodzaje, które sadzi się w postaci flancy, sieje wprost do gruntu lub uprawia jako rośliny trwałe, wieloletnie.
Powój-wilec – o sercowatych, dużych liściach i białych, różowych lub lazurowoniebieskich kwiatach, wyrasta do ponad 8 m. Kwiaty o lejkowatym kształcie otwierają się w godzinach rannych i wieczornych. Należy go sadzić w skrzynkach, w odstępach 10 cm, na balkonach o wystawie słonecznej. Kwitnie od połowy czerwca do połowy września. Można go siać wprost do skrzynek w końcu kwietnia, ale wtedy zakwita dużo później. Najlepsze miejsce dla powoju stanowią boczne ściany balkonów i loggii – oświetlone promieniami słonecznymi od strony zachodniej. Posadzony w skrzynkach i prowadzony po specjalnie do tego celu wykonanych podporach stworzy barwny akcent na ścianie budynku.
Kobea pnąca – wysokością zbliżona do powoju-wilca, ma piękne kwiaty w kształcie dzwonków o barwie fioletowej lub fioletowoniebieskiej. Mając jako podporę kratkę lub żyłki nylonowe, kobea za pomocą wąsów przyczepia się do nich bez truciu. Posadzona w skrzynkach przy dolnej krawędzi balkonu i odpowiednio prowadzona – wypełni zielenią i barwą płaszczyzny balustrady. Kobeę sadzi się w odstępach 20-25 cm. Najlepsze oświetlenie -od strony południowej lub zachodniej.
Zarówno powój-wilec, jak i kobea, są dekoracyjne głównie dzięki dużym barwnym kwiatom, choć mają również liście o dość oryginalnej budowie. Nie mają one jednak takiej masy, aby stworzyć zieloną ścianę.
