Na okres wiosny najlepiej obsadzić skrzynki powszechnie znanymi bratkami ogrodowymi, które doskonale nadają się zarówno do skrzynek górnych, jak i dolnych. Bratki, posadzone wczesną wiosną (marzec-kwiecień) są dekoracyjne do połowy czerwca. Kwiaty mają jedno-lub wielobarwne z ciemnymi oczkami. Korzystnie wygląda posadzenie pasami bratków białych, żółtych, fioletowych, pomarańczowych, bordo – w odstępach co 15 cm. Na balkonach można tworzyć z nich rytmy kolorystyczne, zestawiając na przemian skrzynki z bratkami np. żółtymi i niebieskimi.
Niezależnie od upodobania do takich czy innych kolorów, trzeba pamiętać o barwie elewacji budynku. Można przyjąć, że przy tynkach jasnych dobiera się kwiaty o barwach ciemnych, przy ciemniejszych – kwiaty o kolorach jasnych.
Oprócz wiosennych bratków można posadzić stokrotki. Te niskie rośliny, o żywozielonych liściach tworzących przyziemną rozetkę, zakwitają w maju. Stokrotki białe, różowe, czerwone, kwitną bardzo długo, nieraz przez całe lato, a zerwane i umieszczone w małych flakonikach z wodą, stanowią wdzięczną ozdobę wnętrza.
Spośród roślin kwitnących w lecie najbardziej popularne są pelargonie pasiaste. Kwitną one obficie od czerwca do późnej jesieni. Kwiaty ich – zależnie od odmiany – bywają białe, różowe, łososiowe, czerwone lub lila, tworząc na tle ciekawych w kształcie ciemnozielonych liści bogatą dekorację balkonów i loggii. Pelargonie sadzi się co 20 cm, a najlepiej umieszczać je nie bezpośrednio w ziemi, lecz w doniczkach wstawionych do skrzynek; doniczki należy zamaskować, zakrywając je ziemią.
Poza pelargoniami pasiastymi znane są też pelargonie bluszczolistne. Główną zaletą tej odmiany są płożące łodygi, zwieszające się dekoracyjnie kaskadami ze skrzynek. Kwiaty mają barwę różową, czerwoną, fiołkową. Pelargonie bluszczolistne sadzi się w odstępach 25 cm. Jeszcze innymi walorami dekoracyjnymi odznacza się pelargonia wielkokwiatowa, zwana również angielską. Ma ona pędy wzniesione, liście owłosione, o brzegach ząbkowanych, barwy zielonopopielatej. Kwiaty podobne kształtem do kwiatów azalii, o barwie różowej z brązowoczarnymi smugami lub czerwonej z ciemnymi zatokami. Ze względu na piękną budowę kwiatów, pelargonia wielkokwiatowa najokazalej prezentuje się w skrzynkach umieszczonych na górnych krawędziach balkonu. Odległość między sadzonkami powinna wynosić 20 cm. Pelargonia ta wymaga stanowiska osłoniętego od wiatru, a z wymienionych odmian jest chyba najbardziej wrażliwa na warunki atmosferyczne.
Pelargonie sadzi się na balkonach po 15 maja, po okresie często występujących w pierwszej połowie maja gwałtownych ochłodzeń. Na jesieni należy pelargonie zdjąć z balkonów przed pierwszymi przymrozkami. Dekorowanie balkonów pelargoniami jest dość kosztowne, dlatego lepiej przygotować sadzonki we własnym zakresie w mieszkaniu. W tym celu w październiku należy przenieść pelargonie z balkonu do widnego pomieszczenia o temperaturze 5-8°C i podlewać bardzo umiarkowanie. W lutym lub na początku marca doniczki z roślinami należy przenieść do pomieszczeń o temperaturze wyższej (16-18°C) i podlewać je obficie. Gdy pelargonie zaczną rosnąć, należy z bocznych pędów uciąć sadzonki z paroma listkami. Sadzi się je do doniczek lub skrzynek z torfem i piaskiem (stosunek 1:1), pozostawiając tylko 3-5 liści, a usuwając liście z części łodygi, która będzie wsadzona w ziemię. Po kilku tygodniach ukorzenione sadzonki, umiarkowanie podlewane i ocienione od słońca, przesadza się do doniczek, a następnie (po 15 maja) – do skrzynek balkonowych.
