Balkon, loggia, taras pozwalają uciec od zamkniętego mieszkania, otwierają szeroką przestrzeń, umożliwiają obserwowanie ulicy, kontakt z zielenią, słońcem.
Wadą balkonu i loggii jest jednak przewiewność ograniczająca ich pełną używalność. Szczególnie dokuczliwe są zmiany atmosferyczne – wiatr, deszcz lub zbyt silne nasłonecznienie – które uniemożliwiają zagospodarowanie balkonu lub loggii stałymi meblami (chociaż w przypadku loggii istnieją pewne możliwości ustawienia stałych elementów meblowych). Te atmosferyczne dokuczliwości nie powinny wszakże hamować inwencji architektoniczno-ogrodniczej mieszkańców w urządzaniu tej części mieszkania.
Balkon w zieleni i kwiatach jest nie tylko małym ogródkiem, ale także miejscem wypoczynku. Jego kształt, barwa i zagospodarowanie uzupełniają oraz wzbogacają smutne często elewacje budynków, podkreślają korzystnie estetyczny wygląd ulicy. Lecz jakże często balkony -zamiast tonąć w zieleni i kwiatach, wzbogacone kolorowymi markizami oraz podporami z pnącą roślinnością-są rupieciarniami, składami niepotrzebnych, usuniętych z mieszkania rzeczy.
W porównaniu z balkonem loggia, która jest jakby wnękową odmianą balkonu, daje możliwości dysponowania większą powierzchnią, a boczne ściany nie tylko chronią od wiatru, ale stwarzają lepsze warunki do uprawy roślin i urządzania przytulnych kącików wypoczynkowych. Na bocznych ścianach loggii można montować haki do zawieszania pojemników na kwiaty, drewniane’kratki dla roślin pnących, instalować oświetlenie. Kilka pojemników ustawionych wielopoziomowo pozwoli uprawiać nawet pietruszkę i szczypiorek.
O zagospodarowaniu balkonu i loggii trzeba pomyśleć już w zimie, a najpóźniej na przedwiośniu – przygotowując wszystkie elementy wyposażenia. Nasz rynek nie jest w stanie zaspokoić wszystkich wymagań klientów nie tylko w zakresie dużych i ciężkich mebli do mieszkań, ale również tych drobnych, uzupełniających. Wiele marzeń o zagospodarowaniu drobiazgami, jak półeczka, konsolka, barwna skrzyneczka, stojak do doniczek z kwiatami, upada wskutek rynkowej niewydolności. Droga do wybrnięcia z kłopotów leży w majsterkowaniu; hasło „Ludwiku… do młotka” stanowi jedyną szansę zrealizowania marzeń o własnym, najmniejszym „wiszącym ogródku Semiramidy”.
Pierwszą czynnością przy urządzaniu balkonu lub loggii powinno być oczyszczenie i pomalowanie balustrady. Z myślą o estetyce całego budynku dobór koloru należy uzgodnić z sąsiadami, rezygnując przy tym z wszelkiego rodzaju pstrokacizny – pasków, kropek oraz „picassowskich” deseni.
Po pomalowaniu balustrady i oczyszczeniu płyty balkonu, uzupełnieniu ewentualnych ubytków przy użyciu cementu przymocowuje się skrzynki, kratki i podpory oraz ustawia pojemniki. Na większych balkonach i w loggiach stosowane są tradycyjne skrzynki do kwiatów-drewniane, blaszane lub łatwiej dostępne w handlu pojemniki z tworzyw sztucznych. Skrzynek z blachy i tworzyw sztucznych należy raczej unikać, gdyż łatwo nagrzewają się od słońca, co szybko wysusza ziemię i niekorzystnie wpływa na wegetację roślin.
Skrzynki drewniane mogą być wykonane przez majsterkowicza; najczęściej spotyka się skrzynki o wymiarach 100-120 cm długości, 25 cm szerokości i 18-25 cm głębokości. Na mniejszych balkonach stosuje się skrzynki o długości 75-100 cm, szerokości 20-25 cm, a głębokości 18-20 cm. Na skrzynki najlepiej nadają się deski sosnowe lub świerkowe grubości 2-2,5 cm. W dnach skrzynek należy wywiercić kilka (2-4) otworów o średnicy 1 cm, które służą do odprowadzenia nadmiaru wody.
Skrzynki mogą być zamocowane na zewnątrz balustrady na uchwytach przyspawanych do górnej lub dolnej jej ramy albo ustawione na płycie balkonowej od wewnętrznej strony balustrady. Jeśli nie ma uchwytów przyspawanych na stałe, można zastosować uchwyty odpowiednio ukształtowane z płaskownika, zakładane na balustradę. Do spodu skrzynek ustawionych na płycie trzeba przybić listewki chroniące skrzynki przed gniciem. Zewnętrzne powierzchnie skrzynek należy pomalować farbą olejną na kolor zharmonizowany z elewacją budynku i barwą skrzynek sąsiednich balkonów. Najlepszy efekt plastyczny dają skrzynki utrzymane w kolorze naturalnym drewna, pociągnięte bezbarwnym lakierem. Wewnętrzne ścianki należy zaimpregnować, najlepiej przez opalenie palnikiem benzynowym, lub wyłożyć skrzynki folią.
