Podane wyżej rezerwy terenowe należy traktować jako minimalne; lepiej i swobodniej można gospodarować, dysponując większą ilością gruntu. Wówczas podkładki będą wracać na to samo pole po przerwach 3-5 letnich, co będzie zawsze zjawiskiem korzystnym.
W zamieszczonych powyżej rozważaniach nie uwzględniliśmy zupełnie produkcji podkładek róż; oczywiście należy ją również wziąć pod uwagę przy wyliczeniach potrzebnego areału. Podkładki róż są uprawą jednoroczną i wymagają również gleby możliwie świeżej, zasobnej, znajdującej się w kulturze.
Wybierając teren pod szkółki należy unikać tzw. zastoisk mrozowych, tj. miejsc położonych nisko i zazwyczaj osłoniętych przez otaczające wzniesienia. Takie tereny są dla szkółek róż wysoce niebezpieczne, na nie bowiem spływa z okolicy mroźne powietrze i utrzymuje się tym dłużej, im teren jest bardziej osłonięty. Szkody mrozowe w takich stanowiskach są niekiedy bardzo wysokie.
Powierzchnia terenu przewidzianego pod szkółki róż powinna być równa, bez żadnych zagłębień, które dla róż stanowią duże niebezpieczeństwo ze względu na gromadzenie się w takich zagłębieniach wody. Lekkie pochylenie terenu jest zawsze korzystne, gdyż ułatwia spływ wody. Kierunek tego pochylenia odgrywa również rolę; najkorzystniejszy jest lekki skłon w kierunku południa, a następnie — zachodu, wschodu i północy. Większe spadki terenu są zawsze cechą niekorzystną.
Kształt terenu ma także znaczenie, chociaż nie zasadnicze. Najlepszy jest zbliżony do kwadratu lub prostokąta; grunty o konfiguracji nieregularnej są dlatego mniej korzystne, że na obrzeżach zostaje zwykle sporo nie wykorzystanego terenu.
Podział terenu na pola i kwatery należy przeprowadzić w ten sposób, aby uzyskać kwatery wielkości około 2500 m2; kwatery między sobą powinny być oddzielone drogami pieszymi szerokości około 1,5 m. Do każdego pola obejmującego kilka kwater powinien być umożliwiony dojazd. Kierunek przeprowadzenia rzędów nie odgrywa większej roli.
Z uwagi na konieczność uprawy konnej lub traktorowej należy rzędy na kwaterze przeprowadzić w ten sposób, aby na końcu kwater zewnętrznych były możliwości do zawracania. Ta okoliczność często decyduje o kierunku rzędów.
Zaleca się, aby szkółka była ogrodzona, przy czym najbardziej ekonomiczne jest zastosowanie siatki wysokości 1,5 m.
Teren przewidziany pod szkółkę róż powinien być położony możliwie niedaleko stacji PKP i urzędu pocztowego ze względu na ekspedycję gotowego materiału. Na miejscu powinno też być światło elektryczne i „siła” (prąd trójfazowy), gdyż prace związane z ekspedycją krzewów przy krótkim dniu jesiennym wykonywane są również wieczorami, „siła” zaś potrzebna jest do napędu urządzenia służącego do usuwania z krzewów liści.
