WYMAGANIA STAWIANE DARNI DO PRZENOSZENIA
Darń przeznaczona do zakładania trawnika o określonych funkcjach (powinna odznaczać się następującymi cechami:
– odpowiednim składem gatunkowym roślin i dobrą ich żywotnością,
– silnym przerośnięciem korzeniami możliwie cienkiej warstwy podłoża,
– łatwością oddzielania od podłoża,
– dużą wytrzymałością płatu darni na zrywanie podczas zdejmowania i przenoszenia,
– niewielką masą.
Skład gatunkowy roślin tworzących darń przyszłego trawnika powinien odpowiadać omawianym już wymaganiom zależnym od typu trawnika, warunków siedliskowych, sposobów użytkowania itp. Z tych też powodów darni pobieranej z różnych stanowisk naturalnych używa się tylko do tworzenia zadarnień, bardzo rzadko natomiast i na niewielką skalę można jej używać do zakładania trawników dobrej jakości.
Uzyskanie dużej ilości korzeni w możliwie cienkiej warstwie darni umożliwia ich przeniesienie i lepszy rozwój roślin w miejscu przeznaczenia. Dlatego przygotowując darń na specjalnych stanowiskach trzeba stosować takie podłoże i tak prowadzić zabiegi pielęgnacyjne, aby utrudnić lub uniemożliwić wrastanie i rozwijanie się korzeni na większej głębokości. Można to osiągnąć przez tworzenie odpowiednio cienkiej warstwy żyznego podłoża, częste spryskiwanie powierzchniowe, które powoduje utrzymanie się korzeni w zwilżonej płytkiej warstwie, oraz przez układanie podłoża do uprawy na różnych podkładach uniemożliwiających wrastanie korzeni w głąb.
Łatwość oddzielania darni od podłoża lub stosowanego podkładu jest tym większa, im mniej to podłoże jest przerośnięte korzeniami oraz im mniej zawiera trudnych do przecięcia części. Łatwiej odcinać darń z podłoża o dużej zawartości materiału organicznego niż z podłoża zawierającego dużo piasku lub żwiru. Korzenie wykazują też różną przyczepność do stosowanych podkładów. Powierzchnia betonu utrzymuje dość mocno korzenie, jednak dość łatwa je od niej oddzielić. Natomiast do powierzchni podkładowych z folii i tworzyw sztucznych korzenie traw nie przywierają zupełnie. Dlatego darń przygotowaną na folii zdejmuje się najłatwiej.
Wytrzymałość darni na zrywanie podczas zdejmowania zależy od grubości i rodzaju podłoża, a więc od jego masy i wilgotności oraz stopnia przerośnięcia korzeniami. Darń zdjęta z podłoża o małej zawartości materiału organicznego może być dwukrotnie cięższa od darni tej samej grubości, lecz zdjętej z podłoża torfowego o takim samym stopniu wilgotności. Darń cięższa na ogół łatwiej ulega rozrywaniu. Nawilgocenie darni z podłoża torfowego, a więc o dużej pojemności wodnej, może powodować kilkakrotne zwiększenie jej masy. Największą odporność na zarywanie wykazuje darń przygotowywana na podłożu torfowym i podkładzie z folii. W tych warunkach korzenie tworzą gęsty, filcowaty splot, który nie jest uszkadzany podczas zdejmowania.
Praktyczne znaczenie w produkcji darni przeznaczonej do zakładania trawników mają dwa sposoby: z zastosowaniem naturalnego podłoża glebowego i z zastosowaniem substratów oddzielonych od podłoża materiałami nieprzepuszczalnymi.
