Bulwy, cebulki i kłącza
Wiele roślin dwuletnich i wieloletnich wytwarza bulwy, cebule lub kłącza, które pełnią funkcję magazynów substancji zapasowych. Kiedy pęd nadziemny obumiera, z organów tych wyrasta nowa roślina. Dla botanika każdy z tych organów jest czymś zupełnie innym, dla większości z nas bulwa, cebulka, a nawet kłącze to pojęcia mniej lub bardziej synonimiczne. Ujmując dokładniej, bulwy dzielimy na korzeniowe, które powstają z przekształconego korzenia (np. u dalii) i pędowe, wytwarzane przez inną część rośliny. Te ostatnie mogą być podziemne lub nadziemne. Bulwy pędowe często mylone są z cebulami. W bulwach jednak materiał zapasowy odkładany jest w dolnej części pędu, a nie w łuskach. Rośliny wytwarzające bulwy pędowe to np. frezja, ziemniak czy kalarepa. Cebula to podziemny pęd tworzący tzw. piętkę, z której wyrastają łuski pełniące funkcje organów spichrzowych. We wnętrzu obumierającej cebuli corocznie rozwija się nowa. Cebule wytwarzają np. tulipany, lilie i hiacynty. Kłącza to przekształcone pędy podziemne, które najczęściej rosną poziomo pod powierzchnią podłoża. Z węzłów kłącza wyrastają korzenie przybyszowe, a z pąków bocznych pęd nadziemny. Kłącza posiada szparag, konwalia i znienawidzony przez wszystkich ogrodników perz. Kłącza rosnące nad ziemią noszą nazwę rozłogów.
