POCHODZENIE ROŚLIN OZDOBNYCH
W żadnym z działów produkcji ogrodniczej nie spotykamy się z tak różnorodnymi wymaganiami roślin, jak w kwiaciarstwie. Przyczynę tego łatwo zrozumieć, jeżeli weźmie się pod uwagę, że rośliny ozdobne pochodzą z najrozmaitszych stref kuli ziemskiej: od stale wilgotnych lasów tropikalnych Ameryki Południowej, Afryki oraz Indii — przez sawanny i stepy — do suchych pustyń.
Z lasów tropikalnych pochodzą np. storczyki, figowce, filodendrony i niektóre paprocie. Większość tych roślin najlepiej się czuje w warunkach zbliżonych do warunków swojej ojczyzny, a więc wymaga żyznej, wilgotnej ziemi, nasyconego parą wodną powietrza i mniejszego lub większego zacienienia. Są to przeważnie rośliny wieloletnie, o słabo dostrzegalnym okresie spoczynku.
Ojczyzną wielu roślin ozdobnych są sawanny — obszary (pokryte kępami wysokich traw. Klimat tych obszarów odznacza się bardzo nierównomierną wilgotnością; w porze suchej większość roślin tam ginie, w porze deszczowej zaś sawanna pokrywa się morzem zieleni. Dlatego właśnie wśród roślin sawann przeważają gatunki jednoroczne, które żyją krótko, wydają nasiona i zamierają, oraz gatunki przystosowane do przetrwania nie sprzyjających warunków dzięki odpowiednim organom podziemnym (bulwy, cebule itp.). Z obszarów tych, położonych głównie w Ameryce Południowej, pochodzą m. in. znane rośliny jednoroczne, jak kosmos, aksamitki, powój wilec i cynie, a także dalie i mieczyki.
Jeszcze trudniejsze dla rozwoju roślin warunki panują na pustyniach. Nieliczne występujące tam rośliny przybierają postać umożliwiającą im życie mimo wyjątkowej suszy. Należą do nich m. in. kaktusy, których zgrubiałe, mięsiste pędy mają zdolność magazynowania wody.
Oprócz wymienionych skrajnych typów zbiorowisk roślinnych istnieje wiele innych o pośrednich cechach i każde z nich ma przedstawicieli wśród ogólnie znanych i uprawianych roślin ozdobnych.
Rośliny te zwozili do Europy od setek lat podróżnicy, a nawet kupcy zapuszczający się po towary w głąb nieznanych lądów. Gdy rozwinęły się nauki przyrodnicze, zaczęto zakładać ogrody botaniczne, rośliny zaś dla nich zbierało wielu badaczy, a nierzadko nawet całe ekspedycje naukowe.
Jeszcze później rozwinęła się hodowla i przez liczne krzyżowania oraz selekcję wytworzono odmiany o wspaniałych barwach i kształtach, przewyższające pięknością dzikie rośliny, od których się wywodzą.
