Krzewy róż powinny mieć następujące cechy:
– jednoroczne szlachetne pędy całkowicie zdrewniałe, bez liści, rówmomiernie rozłożone wokół psi szyjki korzeniowej;
– dobre i całkowite zrośnięcie tarczki okulizacyjnej z podkładką;
– krótko nad oczkiem przyciętą szyjkę korzeniową;
– korę na pędach gładką, właściwie zabarwianą;
– system korzeniowy skupiony, prawidłowo rozwinięty, a na korzeniach szkieletowych liczne korzenie drobne.
Formy naturalne róż powinny mieć podkładkę z określonego normą gatunku róży. Na podkładki nie powinno się używać roślin starszych niż jednoroczne.
Róże pienne powinny mieć następujące cechy:
– koronę jednoroczną;
– pień prosty, silny, dobrze wyrośnięty bez żadnych uszkodzeń i objawów chorobowych;
– pędy szkieletowe korony wyrastające z miejsca okulizacji równomiernie rozmieszczone, dobrze zdrewniałe i liczne pędy boczne;
– dobre i całkowite zrośnięcie tarczki okulizacyjnej z podkładką;
– dobrze zabliźnioną ranę po usuniętym czopie;
– korę na pędach korony gładką, właściwie zabarwioną;
– system korzeniowy skupiony, prawidłowo rozwinięty, na korzeniach szkieletowych liczne korzenie drobne.
Formy pienne powinny mieć podkładkę z dwu- lub trzyletniej ,rośliny określonego gatunku o silnym wzroście. Zależnie od wysokości pnia (50-160 cm) rozróżnia się pięć klas wielkości róż piennych.
Róże pienne i krzaczaste zalicza się do I lub II wyboru zależcie od liczby i długości pędów oraz korzeni.
Wadami niedopuszczalnymi w obrocie róż krzaczastych i piennych są:
– silne uszkodzenia mechaniczne,
– odrosty podkładki,
– niezabliźnione ślady żerowania szkodników, oznaki .chorobowe,
– zwiędnięcie i pomarszczenie kory na pędach i na korzeniach,
– martwica i pęknięcia kory na pniu.
