Brzoskwinia właściwa (Prunus persica)
Wygląd: Małe drzewo zrzucające liście na zimę, z dość niską, ale szeroką, rozłożystą koroną, często wyrasta jako mały krzew z krótkim pniem, dzielącym się tuż nad ziemią na liczne gałęzie jednakowej grubości. Osiąga wysokość od 3 do 6 metrów. Pędy dość proste, gładkie, po stronie „słonecznej” czerwonawo-brunatne, poza tym przeważnie zielone lub brunatnawozielone.
Kora początkowo gładka, szarobrunatna, później jednak coraz gęściej pokryta delikatnymi bruzdami i spękaniami,
Liście o długości 5-15 cm, a szerokości tylko 2-4 cm – bardzo wąskie, lancetowate, najszersze w środku lub nieco powyżej środka. Brzegi delikatnie piłkowane, powierzchnia blaszki przeważnie gładka, sporadycznie jednak pomarszczona albo, jeśli drzewo choruje, silnie kędzierzawa. Ogonki liściowe mają około 1,5 cm długości i są pokryte gruczołami. Kwiaty zebrane zwyczajnie po dwa lub pojedyncze mają 2,0-3,5 cm szerokości i są w pełni rozwinięte już przed pojawieniem się liści, Płatki korony białawe, różowe albo nawet czerwonawe, z zewnątrz i wewnątrz tej samej barwy.
Owoce-pestkowce zależnie od odmiany mają od 4 do 8 cm grubości, są kulisto-okrągławe, prawie nie wydłużone, mocno aksamitnie owłosione, bladozielonkawe, żółte albo czerwonawe. Pestki głęboko bruzdkowane z wyraźnymi dołkami.
Występowanie: Dokładne pochodzenie brzoskwini nie jest pewne. Przyjmuje się jednak, że forma dzika pochodzi z Chin albo z zachodniej części Azji Centralnej. Od dawien dawna drzewo to jest uprawiane, a dziś sadzone szczególnie często w obszarze śródziemnomorskim na rozległych plantacjach. Różne odmiany mogą być hodowane również w sadach Euro* py Środkowej,
Okres kwitnienia: Od marca do maja.
Uwagi ogólne: Bardzo obszerny rodzaj Prunus, w którym botanicznie są połączone wszystkie gatunki pestkowców, bywa ostatnio dzielony na różne rodzaje. Zgodnie z tymi podziałami należałoby określać brzoskwinię jako Persica vulgaris,
